O mnie

Moja historia

poznaj moją drogę

Tak wiele zmieniało się w moim życiu, że mam wrażenie, iż przeżyłem w nim co najmniej kilkanaście wcieleń. Choć ostatecznie historia nie ma znaczenia, to być może znajdziesz w niej coś inspirującego. Poniżej przedstawiam nie tylko krótką opowieść, ale również odniesienie do stron internetowych, które stworzyłem, i które odzwierciedlały stan mojej świadomości i przemiany w danym okresie:

Lata 1997-1999: Okres poszukiwań

Lata 1997-1998 były czasem poszukiwania własnej drogi duchowej. Kulminacją dużej ilości kursów i warsztatów, w których wtedy uczestniczyłem, było pisanie w wieku 23 lat własnej książki pt.: „Iskra szczęścia”, w której chciałem pokazywać ludziom, jak być szczęśliwymi.

Lata 1999-2017: Droga do światła

W 1999 r. w moim życiu pojawił się Kurs Cudów, który podważył wszystko, co znałem do tej pory. Porzuciłem ideę książki, rozpoznając, że moja wizja szczęścia była nadal dość zawężona, ponieważ nie prowadziła do pełnego przebudzenia. Od tego czasu przez następne 18 lat zajmowałem się indywidualną praktyką i nauczaniem przesłania Kursu Cudów w Polsce i na całym świecie. Stworzyłem stronę internetową Kursu Cudów po polsku, przetłumaczyłem wiele tekstów i nagrań z języka angielskiego i sam stworzyłem setki nagrań opartych na Kursie. Co najważniejsze, dzięki przesłaniu Kursu rozpoznałem, że moje myśli nic nie znaczą, że Miłość jest jedyną rzeczywistością, a oddzielenie od miłości i lęk – iluzją. Uświadomiłem sobie, że nie jestem ofiarą świata, który widzę, lecz wręcz przeciwnie – jestem twórcą tego, co postrzegam i czuję. Owo wzięcie pełnej odpowiedzialności za swoje myśli i za swoją częstotliwość jest główną ideą, która pozostała ze mną od tamtego czasu do dziś. Gdy wspominam ten okres, to widzę, że mimo wielu cudownych i głębokich doświadczeń wynikających z porzucania utożsamienia z myślami i z małym „ja”, w mojej podświadomości nadal drzemała jednak subtelna idea osądu nad światem. Próbowałem więc uciec od konfliktu, który postrzegałem w sobie i wokół siebie, w ekstatyczne doświadczenia światła. Działało to, ale tylko na krótką metę. Moje życie stało się niczym sinusoida skrajności, na której dane mi było przechodzić od wzniosłych uniesień w stanie medytacji do doświadczeń wewnętrznego zdruzgotania i „ciemnej nocy ego” w codzienności życia. Coś jeszcze musiało się zmienić. I zmieniło się…

Lata 2017-2019: Światło zstępuje na Ziemię (drogamistrzostwa.pl)

Z końcem 2017 r. odpuściłem używanie Kursu Cudów jako narzędzia mojej indywidualnej praktyki, a później – także jako narzędzia nauczania. Choć byłem wdzięczny za Kurs, to czułem również, że za bardzo przywiązałem się do niego jako codziennego rytuału i zbioru duchowych idei, i muszę go puścić, jeśli chcę pójść dalej w swoim rozwoju.

Bardzo pomogła mi w tym Droga Mistrzostwa – praktyka duchowa, która pojawiła się w moim życiu pod koniec 2017 r. i którą potraktowałem jako pogłębienie tego wszystkiego, co już poznałem w Kursie Cudów. Dzięki niej zrozumiałem, że nie muszę uciekać w światło, ponieważ już nim jestem, i wystarczy, że pozwolę, aby to światło w pełni zeszło na Ziemię. I tym zajmowałem się w kolejnych latach, obnażając resztki nieświadomych programów, czując bez osądu wszelkie emocje w ciele i ukochując wszystkie swoje cienie. Wszystko to działo się przy okazji tłumaczenia (wraz z żoną Marią i przyjacielem Markiem Konieczniakiem) przekazów Drogi z angielskiego na polski i praktykowania ich w swoim codziennym życiu. Niezwykle ważnym wydarzeniem w tym czasie był dla mnie również kontakt z duszą Jana, naszego przyszłego dziecka, którego zdecydowaliśmy się świadomie sprowadzić na ten świat.

Lata 2019-2022: Czas integracji (niebonaziemi.org)

Okres od 2019 r. był dla mnie czasem pogłębiania integracji tego, co nazywam Prawdą przez duże „P” (poczucie bycia czystą świadomością czy też nieskończonym wolnym Duchem) z prawdą przez małe „p” (czyli tym, jak się faktycznie czuję w ciele). Pozwalając sobie na ten proces, czułem, że jestem w stanie w coraz bardziej autentyczny sposób uzewnętrzniać tę integrację w codzienności życia. Zniknęła sinusoida nastrojów i poczucie wewnętrznego konfliktu. Pojawiło się doświadczenie pokoju, którego nie mogły zakłócić nawet fale pojawiających się w ciele emocji. Niezwykle pomocne w procesie mojej integracji było przyjście na świat Jana, który pomógł mi jeszcze bardziej zejść na Ziemię, przypomniał mi wiele i na wiele otworzył. W tym czasie stworzyłem też stronę https://niebonaziemi.org wraz ze sporymi zasobami nagrań, webinarów i tekstów wspomagających proces integracji u innych. Nadszedł dla mnie czas puszczenia ręki ukochanych przewodników duchowych i stanięcia we własnej mocy, w swoim mistrzostwie. Nie używałem więc już na tej stronie żadnych zewnętrznych przekazów, lecz jedynie tego, co płynęło z głębi mego serca i wewnętrznego prowadzenia. Wraz z czasem globalnych przemian w dobie „pandemii” w 2020 roku dopełnił się we mnie proces uwalniania utożsamienia z wszelkimi autorytetami i wzorcami matriksa ludzkiego świata. W maju 2022 r. wydałem książkę: „Jak Niebo schodzi na Ziemię. Droga integracji, ducha, umysu i ciała”.

Od 2022: Czas ucieleśniania (rafalwerezynski.pl)

I tak oto zatoczyłem koło. Urodziłem się jako Rafał Wereżyński, następnie w pewnym sensie puściłem tożsamość Rafała Wereżyńskiego, zrozumiawszy, że jestem czymś nieskończenie większym, aby na końcu wrócić do Rafała, ale w zupełnie nowej odsłonie – już bez odrzucania czegokolwiek i kochając każdy aspekt swojego doświadczenia. Dzisiaj wiem, że jestem nieograniczonym, wolnym Duchem, ale nie przeszkadza mi to zupełnie w przeżywaniu szczęśliwego i spełnionego życia w tak zwanej zwyczajnej codzienności. Nie potrzebuje, żeby cokolwiek się zmieniło, ponieważ osąd zniknął z mojego umysłu. Wiem, że Niebo już tu jest, i jest tu, gdzie Ja. I pozwalam, by mój awatar – Rafał Wereżyński – był zwyczajnym ucieleśnieniem tej rzeczywistości.

Na stronie https://rafalwerezynski.pl zapraszam wszystkich, którzy są gotowi na porzucenie swoich iluzji lub już to zrobili, do połączenia się w częstotliwości miłości, pokoju i radości. Oferuję skuteczne narzędzia wspomagające proces wyjścia poza zasłonę umysłu i przekroczenia gry lęku. Przede wszystkim jednak stwarzam przestrzeń, w której każdy może pamiętać i świętować to, KIM naprawdę jest. Nie zbieram wokół siebie uczniów, ponieważ widzę dookoła samych mistrzów. Być może niektórzy mistrzowie zapomnieli, że są mistrzami i potrzebują drobnego „przekliknięcia” w swojej świadomości, aby sobie przypomnieć. W tym sensie jestem owym przypomnieniem – nie jako ktoś odrębny od Ciebie, ale raczej jako Przyjaciel i jako aspekt Ciebie samego, w którym możesz zobaczyć Siebie.