JAK NIEBO SCHODZI NA ZIEMIĘ
Droga integracji ducha, umysłu i ciała (ebook, 325 str.)
W książce tej powiadam o procesie ucieleśnienia duszy, czyli integracji tego, co nazywam prawdą przez duże „P” (prawda absolutna, Boska, duchowa) z prawdą przez małe „p” (czyli tym, jak się faktycznie czujemy w ciele). Dopóki nie pozwolimy na tę integrację, żyjemy w poczuciu rozdwojenia, które próbujemy naprawić albo uciekając w świat ducha, albo w świat materii. Szedłem jedną i drugą drogą, aż zrozumiałem, że obie prowadzą do cierpienia. I wtedy przestałem uciekać. Pozwoliłem, aby światło duszy zstąpiło do mojego komórkowego doświadczenia.
Książka składa się z 44 artykułów i 44 wierszy. Dzielę się w niej doświadczeniem płynącym z mojego przebudzenia, odnoszę się do globalnych zmian w ludzkiej świadomości, mówię o wolności od lęku i rzeczywistości miłości, o „wyjściu z głowy” i powrocie do czucia oraz o całkowitym porzuceniu osądu i ponownym objęciu wszystkiego, co wyparte przez umysł. Przede wszystkim jednak piszę o sprowadzaniu transcendentalnych i mistycznych doświadczeń do codziennego życia, a oświecenia umysłu do komórek ciała.
Jeśli chcesz zobaczyć podgląd pierwszych stron książki, KLIKNIJ TUTAJ.
Jacek (zweryfikowany) –
Drogi Rafale, piszę z głęboką wdzięcznością za napisanie tak pięknej książki „Jak niebo schodzi…”. Jeszcze jej nie przeczytałem do końca, a już się u mnie odpaliła wdzięczność za nią. Jest dla mnie napisana prostym językiem, który rozumie i pomaga mi w moim procesie kontaktu z jaźnią, który przybiera coraz szybsze tempo, a twoja książka bardzo mi w tym pomaga. Podobają mi się przykłady i jak to jest w życiu, a jak lepiej bez kotłowania umysłów, tylko z nawigacją Serca. Dziękuję za tę książkę.
Renata (zweryfikowany) –
Czytając twoją książkę, przenosiłam się w inny wymiar, nie umiem słowami opisać, co dokładnie czułam, ale tak jakby mi się serce otwierało, pojawiał się głęboki oddech, radość i inne piękne uczucia. Każde zdanie ze mną rezonowało. Jeśli czegoś nie rozumiałam, to czułam. Po całodziennych obowiązkach nie mogłam się doczekać, kiedy zanurzę się w tę piękną opowieść o życiu. No i te wiersze rozumem niepojęte, ale wprowadzające w inny stan odczuwania. Najbardziej podoba mi się, ,Dom”. Chyba nauczę się na pamięć.
Paweł (zweryfikowany) –
Czytam Twe dzieło , czując jakbym je już czytał kilkakrotnie, a w zasadzie jakbym sam je napisał, opisując własne doświadczenia :). Jeszcze raz dziękuję Ci z całego Serca za wszystko, co czynisz w tej cudownej Drodze do Domu, a w zasadzie byciu w nim Tu i Teraz, jako Ten, który przynosi Niebo na Ziemię.